Przed II wojną światową w pałacu w Przeworsku mieściła się zgromadzona przez Lubomirskich kolekcja sztuki, która obejmowała rzeźby, rzemiosło artystyczne, zegary, wyroby z metali i porcelany, meble (głównie empirowe), obrazy i grafiki. Przedstawiająca znaczną wartość biblioteka liczyła około 24 tys. woluminów. W czasie wojny pałac ocalał, lecz zbiory uległy grabieży i rozproszeniu.
Funkcjonowanie powstałej tuż po wojnie w Przeworskim pałacu Składnicy Muzealnej, było krótkotrwałe, a w efekcie jej likwidacji
w maju 1948 r. zbiory rozdzielono pomiędzy liczne muzea (było wśród nich Muzeum w Łańcucie). W opuszczonym budynku Składnicy przez kolejne lata mieściły się mieszkania prywatne oraz ulokowane były różne instytucje, jak biblioteka, przedszkole, bank, szwalnia. Wobec bierności zarządców miasta i powiatu mieszkańcy sami przystąpili do organizowania miejskiego muzeum, które otwarto w styczniu 1958 roku i w kolejnych latach umieszczono
w ratuszu.
Decyzja o utworzeniu muzeum w dawnym Pałacu Lubomirskich zapadła w 1969 r. Uchwałą Prezydium WRN w Rzeszowie, 14 lutego 1971 r. powołano
w Przeworsku oddział Muzeum – Zamku w Łańcucie
i rozpoczęto prace remontowe. „Nie wiadomo jak został w to wprzęgnięty pan dyrektor. Jednak stało się to faktem i w powiatowej Radzie Narodowej w Przeworsku wielokrotnie prowadziliśmy rozmowy na temat przyszłości zabytku” – wspomina Jerzy Żurawski, ówczesny kustosz Muzeum-Zamku w Łańcucie.
O losach tego projektu, o remoncie i wyposażeniu przeworskiego muzeum piszę w tym rozdziale.
z arch. Muzeum w Przeworsku