„Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków uprzejmie zawiadamia iż
Ob. Antoni Duda- Dziewierz – dyrektor Muzeum w Łańcucie – został powołany z dniem 1 lutego 1960 r. – do czasu powołania
w najbliższym okresie stałego dyrektora obiektu wym. niżej – na stanowisko Pełnomocnika Ministra Kultury i Sztuki do spraw Odbudowy i zagospodarowania Zespołu Zamkowego w Malborku”.
W rezultacie tej decyzji Duda-Dziewierz został pełnomocnikiem Ministra do odbudowy Zamku w Malborku po pożarze, jaki miał miejsce w 1959 r. Sprawił się szybko i skutecznie z remontem
i stworzeniem warunków do zorganizowania oczekiwanej wystawy. Swym działaniem niewątpliwie przyczynił się do rychłego powstania w Malborku placówki muzealnej.
Praca w Malborku trwała zaledwie jeden rok i wg. przełożonych Dudy-Dziewierza w zupełności dawała się pogodzić z pracą wykonywaną wówczas na stanowisku Dyrektora łańcuckiego Muzeum.
Dla mnie pozostanie jednak tajemnicą, jak można było sprawować obie te funkcje, prowadzić rozmowy w urzędach w Malborku i Gdańsku, nadzorować postęp prac na miejscu, równocześnie uczestnicząc w naradach i zebraniach w Warszawie. I jednocześnie nie zaniedbywać Łańcuta. A wszystko to w czasach, kiedy nie było nie tylko Internetu, ale nawet dróg szybkiego ruchu, a telefoniczną rozmowę międzymiastową trzeba było zamawiać przez centralę z biura lub na poczcie.
A jednak wszystko się udało. Zabezpieczenie dachu, remont kluczowych pomieszczeń, oszklenie okien, uporządkowanie terenu wokół Zamku i zorganizowanie na czas wystawy, którą otwarto w lipcu 1960 roku.
„[…] W krótkim czasie dokonano wielkiego dzieła: najwyższym wysiłkiem zdołano w przeddzień Grunwaldzkich Obchodów nie tylko uporządkować teren zamkowy, zabezpieczyć gmachy po pożarze
i odnowić wnętrza najciekawszych sal, ale też zorganizować wystawę, która w sposób prawdziwy obrazuje dzieje Malborka i działalność Zakonu Krzyżackiego, okres pruskiej niewoli i wyzwolenie. Kto, tak jak ja, miał możność co kilka miesięcy być w Malborku w ciągu ostatniego roku, i jeszcze w kwietniu obserwował stan ruiny, zaniedbania i opuszczenia, nie mógł się nadziwić zmianom, jakie zaszły dosłownie
w okresie trzech miesięcy. Bo już w lipcu otwarto Zamek i wystawę dla publiczności”. (Lorentz S., W Malborku, „Nowa Kultura” Rok XI, 23.10.1960 nr 43).
Misja została zwieńczona pełnym sukcesem. Z dniem
1 stycznia 1961 r. zostało utworzone Muzeum Zamkowe w Malborku.
