Rzeszowszczyzna, niezwykle zróżnicowana krajobrazowo, była od początku lat powojennych postrzegana jako region o dużych walorach turystyczno-krajoznawczych, zdrowotnych
i wypoczynkowych. Analiza ruchu turystycznego, przeprowadzona
w początkach lat 60-tych, wykazała znaczne zainteresowanie Muzeum w Łańcucie, które praktycznie kierunkowało ruch turystyczny na tym terenie.
Wszystkie wycieczki przyjeżdzające w ten region udawały się do Łańcuta, a stamtąd w Bieszczady, albo przez Przemyśl, albo przez Rzeszów – Brzozów – Sanok. Bieszczady, były drugą po Łańcucie najpopularniejszą destynacją w tym okresie. Otwarcie, w 1962 r. tzw. „obwodnicy bieszczadzkiej” znacznie przyczyniło się do wzmożenia turystyki zmotoryzowanej, a powstanie w kolejnych latach zalewów
w Myczkowcach i Solinie – do dalszej rozbudowy turystyki tego regionu. Dzięki rozwijaniu sieci dróg, a następnie infrastruktury hotelowej i gastronomicznej, Bieszczady w latach 60-tych otworzyły się na turystykę krajoznawczą.
Rok 1967 ogłoszony został przez Zarząd Muzeów
i Ochrony Zabytków – „Rokiem zabytków w turystyce”, co miało sprzyjać zagospodarowaniu obiektów muzealnych leżących na szlakach turystycznych.
W Łańcucie odbyło się wówczas I posiedzenie Międzyresortowej Komisji do spraw Współdziałania Ministerstwa Kultury i Sztuki (MKiS) oraz Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki (GKKFiT). Efektem konferencji był szereg inicjatyw, dotyczących współpracy między tymi dziedzinami, dla rozwoju zróżnicowanej oferty kulturalno-wypoczynkowej. Jednak skutkiem pierwszorzędnym było zaprezentowanie Rzeszowszczyzny jako regionu atrakcyjnego turystycznie, pod względem zarówno krajobrazowym jak i historycznym.
Wysunięto wówczas propozycje szerokiego wykorzystania zabytków kultury narodowej regionu
w działalności turystycznej, rekreacji
i wypoczynku. I chodziło nie tyle o sam Zamek
w Łańcucie, wówczas cieszący się już niezwykłą popularnością, ale o Krasiczyn (jeszcze w fazie remontu), skansen cerkiewny (którego utworzenie pozytywnie zaopiniowały władze centralne i terenowe), o Sieniawę, Przeworsk, Leżajsk, Baranów….
O tych projektach oraz dalszej ich realizacji napisano
w rozdziale.
